(बिगतमा २ दशक देखि स्वोर्गीय अर्जुन प्रसाद मैनाली ज्यु संग रक्तदान अभियान मा काम गर्ने मान्छे हुँ म अफसोच उहा हामी संग हुनु हुन्न तर उहाको अभियान हामी बोक्ने कोसिस गर्दै छौ )

ज़िन्दगी संगको गुनासो

सम्झना को सागरमा बरालिदै
यथार्थता को धरातलमा उभिदै जादा
यो ज़िन्दगी मलाई
कतै रङ विना को इन्द्राणी जस्तो
कतै सुवास विना को फूल जस्तो
अमिल्दो र निरश पाए
बोझिलो र बिवश पाए

कतै बर्षा को बादल जस्तै बर्सि दिने
कतै हिउद को शीत जस्तै जमि दिने

मनका रहरहरु ,
आँसु ले भरिएका गहहरु

न पोखिन सके न जम्न सके
न बग्न सके न रम्न सके

ओसिलो मन
रसिलो गह

उठी रहने घरि घरि,
नदि का छाल सरि

रहर र चाहनाहरू
सपना र कल्पनाहरु
कतै पूरा भएर पनि अधुरा लाग्ने
कतै अधुरा भएर पनि पूरा लाग्ने
कतै स्वाद विना को बेस्वादिलो
त कतै याद विना को निरसिलो

केहि पाएर गुमाएको हो कि
केहि गुमाएर पाएको हो
कसलाई सोध्ने, कसले बुझी दिने
उफ् कस्तो बेला यो
न भूमिका बाध्ने ठाउ छ
न गुनासो पोख्ने मन छ

ठाउहरु छैनन् , मनहरु छैनन्

कहा बाध्ने भूमिका,
कहा पोख्ने गुनासो

कतै पश्चातापको भुमरी भित्र
कतै विरहको ज्वाला भित्र
आफुले आफै लाई
मनले मनै लाई
सम्हाल्दा सम्हाल्दै, मनाउदा मनाउदै
सम्झाउदा सम्झाउदै, फकाउदा फकाउदै
पराजित मनःस्थितिहरु
प्रतिकूल परिस्थिति हरु
भत्किएर छरिए छरप्रस्ट भएर
आस्था का धरोहर हरु
धैर्यता का जग हरु
कर्कला को पातको पानी जस्तो
निर्बल र निर्धन
जो एक हावा को झोका ले
निभी जाने बत्ती जस्तो
साझ पख अस्ताई जाने
डॉडा माथि को घाम जस्तो
यो ज़िन्दगी
न त समय को प्रवाह मा बाधिन जान्यो
न त नदि जस्तै भएर गती समाउन सक्यो
सट्टामा बन्यो अनि बाच्यो
अलि कति अभाव अलिकति भोगाई
त कतै सूस्केरा र बिरह भएर

ओम गौचन
जन्मस्थान,म्याग्दि
हाल पेरिस