updated …
इजरायली सेनाले बिहीबार रातभर तेहरानमा शक्तिशाली हवाई आक्रमण गरेको छ।
इजरायलका अनुसार ६० भन्दा बढी लडाकु विमान परिचालन गरी “शृंखलाबद्ध आक्रमण” गरिएको थियो।
इजरायली सेनाले सार्वजनिक गरेको विज्ञप्तिमा भनिएको छ:
“सैन्य क्षेप्यास्त्र उत्पादनस्थल र इरानको आणविक हतियार परियोजनाको अनुसन्धान तथा विकासका लागि प्रयोग हुने एसपीएनडी मुख्यालयसहित दर्जनौँ लक्ष्यमा प्रहार गरिएको थियो।”
एसपीएनडी (Organization of Defensive Innovation and Research) इरानी सेनाका लागि उन्नत प्रविधि तथा हतियारको अनुसन्धान केन्द्र हो।
इजरायलले इरानले छिट्टै नै आणविक हतियार निर्माण गर्ने तयारीमा रहेको दाबी गर्दै एक हप्ता अघिदेखि आक्रमण शुरू गरेको हो।
त्यसपछि इरानले पनि आक्रोशित हुँदै जवाफी हमला सुरु गरिसकेको छ।
युद्ध समाधानका लागि कूटनीतिक प्रयास पनि सुरू भएका छन्।
शुक्रबार जिनेभामा युरोपेली मुलुकहरू (बेलायत, फ्रान्स, जर्मनी) का विदेशमन्त्रीहरूले इरानी विदेशमन्त्रीसँग वार्ता गर्ने तयारी गरेका छन्।
वार्ताबाट इजरायल–इरान द्वन्द्वलाई शान्तिपूर्ण समाधानतर्फ मोड्ने आशा गरिएको छ।
इजरायल र इरानबीच प्रत्यक्ष सीमा नभए पनि, दुबै मुलुकले एकअर्कामाथि क्षेप्यास्त्र, ड्रोन र लडाकु विमानमार्फत आक्रमण गरिरहेका छन्।
युद्ध परम्परागत शैलीभन्दा फरक छ; जमिनमै भिडन्त नभई, मिसाइल, ड्रोन, क्रुज र ब्यालेस्टिक हतियार, सुपरसोनिक विमान र अत्याधुनिक प्रतिरक्षा प्रणाली प्रयोग भइरहेको छ।
इजरायलको ‘आइरन डोम’ प्रणालीले अधिकांश इरानी आक्रमणलाई आकाशमै रोक्न सफल भएको छ।
एक समय इरानले इजरायललाई मान्यता दिने दोस्रो मुस्लिम देशका रूपमा इतिहास बनाएको थियो।
तर १९७९ को इरानी इस्लामिक क्रान्तिपछि सम्बन्ध बिग्रिँदै गएको हो। इरानले इजरायललाई राष्ट्रकै मान्यता दिन छाड्यो।
यद्यपि इजरायल र इरानबीच १,८५० किलोमिटर दूरी छ, मिसाइल र ड्रोन आक्रमण सिरिया, जोर्डन र इराकको आकाश हुँदै भइरहेको छ।
इरानको आणविक कार्यक्रम इजरायलका लागि खतराको विषय बनेको छ। यसैलाई लिएर इजरायलले इरानका वैज्ञानिक र केन्द्रहरूमा आक्रमण थालेको हो।
अन्तर्राष्ट्रिय परमाणु ऊर्जा एजेन्सी (IAEA) को रिपोर्ट अनुसार, इरानले प्रशोधित युरेनियम ६६ प्रतिशतसम्म पुर्याएको छ – जुन परमाणु हतियार बनाउनका लागि जोखिमपूर्ण मानिन्छ।
इरानको फोर्दो केन्द्र भूमिगत संरचना हो, जुन जमिनभन्दा ९१ मिटर तल बनाइएको छ।
सो केन्द्र उच्च सुरक्षा भएको स्थान हो – रुसको प्रतिरक्षा प्रणालीसमेतले यसलाई सुरक्षा दिएको छ।
इजरायलले यस केन्द्रलाई ध्वस्त पार्न चाहेको खुलेको छ।
अमेरिकी बम GBU-57A/B MOP (Massive Ordnance Penetrator) ले जमिनमुनि ६० मिटरभित्र पसेर बंकर नष्ट गर्न सक्ने क्षमता राख्दछ।
यो बम अमेरिका मात्रसंग रहेको अत्यन्त शक्तिशाली गैर-आणविक बम हो, जसलाई B-2 Spirit बमवर्षक विमानले बोकेको हुन्छ।
यसको प्रतिस्पर्धी MOAB (Mother of All Bombs) सतहमाथिको विनाशका लागि प्रयोग हुने बम हो।
यदि अमेरिका पूर्ण रूपमा युद्धमा संलग्न भयो भने, इरानले अमेरिकी सैन्य क्षेत्रहरूमा आक्रमण गर्ने धम्की दिइसकेको छ।
अमेरिका, बेलायत, र फ्रान्स जस्ता शक्तिशाली राष्ट्रहरूले युद्धलाई रोक्न वार्ता प्रयास जारी राखेका छन्।
इरान तेल र ग्यासमा धनी देश हो। ‘स्ट्रेट अफ हरमुज’ मार्फत विश्वको २०% तेल व्यापार हुने भएकाले यो क्षेत्र रणनीतिक रूपमा अत्यन्त संवेदनशील छ।
यही क्षेत्रमाथिको नियन्त्रणका कारण पनि इरानप्रति बारम्बार सैन्य र कूटनीतिक चासो देखिन्छ।
केही महिनायता अमेरिका र इरानबीचको सम्बन्ध झन् बिग्रिएको छ।
अमेरिका द्वारा मध्यपूर्वमा युद्धपोत र बम वर्षक विमान पठाइएपछि क्षेत्रीय तनाव तीव्र भएको हो।
ओमनको खाडीमा दुई तेल ट्यांकरमाथि आक्रमण र त्यसपछि अमेरिकी ड्रोन इरानले खसालेपछि विवाद चुलिएको हो।
राष्ट्रपति ट्रम्पले इरानमाथि आक्रमणको आदेश दिए पनि अन्तिम समयमा १५० जना मारिने आँकलन भएपछि निर्णय फिर्ता लिएको बताएका छन्।
सन् २०१५ मा अमेरिका, बेलायत, फ्रान्स, चीन, रुस, जर्मनी र इरानबीच ऐतिहासिक आणविक सम्झौता (JCPOA) भएको थियो।
सम्झौताले इरानको परमाणु कार्यक्रम सीमित गर्ने सट्टा उसमाथिको अन्तर्राष्ट्रिय प्रतिबन्ध हटाउने थियो।
तर राष्ट्रपति ट्रम्पले मे २०१८ मा सम्झौता एकपक्षीय रूपमा खारेज गरी इरानमाथि नयाँ नाकाबन्दी घोषणा गरे।
यसले इरान–अमेरिका सम्बन्ध पुनः तनावपूर्ण मोडमा पुगेको छ।
इरानको दक्षिणी क्षेत्रबाट गुज्रने स्ट्रेट अफ हर्मोज बाट विश्वको २०% कच्चा तेल निकासी हुन्छ।
इरानले यस मार्गलाई आफ्नो रणनीतिक अस्त्रका रूपमा हेरेको छ।
अमेरिका र उसका सहयोगीहरूका लागि यो क्षेत्र अत्यन्त संवेदनशील भएकाले तनाव झनै जटिल बन्दै गएको छ।
इरानले धम्की दिएको छ: यदि उसमाथिको दबाब नहटाइयो भने स्ट्रेट अफ हर्मोजमार्ग बन्द गरिनेछ।
इरानलाई पहिले ‘पर्सिया’ भनिन्थ्यो। तेल र ग्यासले धनी यो देशमा सिया मुसलमानको बहुलता छ।
सन् १९२१ मा रेजा खानले सत्ता लिएपछि पहलवी वंश सुरु भयो।
उनले पश्चिमेली शैलीको सुधार (महिलालाई मताधिकार, धर्म निरपेक्षता) लागू गरे।
तर उनीप्रतिको असन्तुष्टि बढ्दै जाँदा कट्टरपन्थी नेता अयातोल्ला खामेनीको उदय भयो।
सन् १९७९ मा राजा रेजा शाह देश छाडेपछि अयातोल्ला खामेनी इरान फर्किए र क्रान्तिको नेतृत्व गरे।
इरानलाई इस्लामिक गणतन्त्र घोषणा गर्दै ‘थियोक्रेसी’ प्रणाली लागू गरियो, जसमा सर्वोच्च नेता संविधानभन्दा माथि हुन्छ।
सोही वर्ष अमेरिकी दूतावासमाथि हमला भयो—५२ अमेरिकी नागरिकलाई ४४४ दिनसम्म बन्धक बनाइयो।
यस घटनाले अमेरिका–इरान सम्बन्ध पूर्ण रूपमा विच्छेद गरायो। तबदेखि दुवै देशबीच कूटनीतिक सम्बन्ध पुनः स्थापित हुन सकेको छैन।
१९५१ मा प्रधानमन्त्री बनेका मोहम्मद मोसादेकले इरानका तेल उद्योग राष्ट्रियकरण गरे।
ब्रिटेन र अमेरिकाले यो कदम अस्वीकार गर्दै मोसादेकलाई १९५३ मा CIA र MI6 को सहयोगमा पदच्युत गराए।
त्यसपछि अमेरिका र बेलायतले पहलवी शासनलाई मजबुत बनाउँदै इरानको तेलमाथि नियन्त्रण कायम राखे।
सन् २००० पछि इरानले युरेनियम प्रशोधन गरी परमाणु शक्ति बन्ने प्रयास गरिरहेको आरोप लाग्दै आएको छ।
२०१५ को सम्झौताले केही समय राहत दिएको भए पनि ट्रम्पको निर्णयपछि स्थिति फेरि संकटपूर्ण बनेको छ।
ट्रम्पले भनेका छन्—”इरानसँग वार्ता गर्न तयार छु, तर परमाणु हतियार उत्पादन हुन दिइँदैन।”
अमेरिका इरानमाथि नयाँ र कठोर सम्झौताको दबाब दिइरहेको छ।
इरान भने ‘धम्की र दबाब’मा कुनै सम्झौता नगर्ने अडानमा छ।
यदि स्ट्रेट अफ हर्मोजमार्ग बन्द भयो भने विश्वव्यापी तेल संकट उत्पन्न हुनसक्छ।
ट्रम्प आगामी निर्वाचनमा छ—यदि इरानसँग सम्झौता भए उनको लोकप्रियता बढ्न सक्छ, नभए पराजयको जोखिम हुनेछ।
इरान र अमेरिकाबीचको सम्बन्ध केवल वर्तमान संकटको विषय होइन—यो इतिहास, धर्म, तेल, सत्ता र कूटनीतिक प्रतिस्पर्धाको गहिरो मिश्रण हो। विश्वको दृष्टि यसमा केन्द्रीत छ—युद्ध हुन्छ कि वार्ता? तर, एक कुरा निश्चित छ—यो विवादले सम्पूर्ण विश्व अर्थतन्त्रमा असर पार्नेछ।
प्रतिक्रिया