काठमाडौं / अमेरिकाले डिपोर्ट गरेका ३७ जना नेपाली आइतबार साँझ ओम्नी एयर इन्टरनेशनलको विमानबाट काठमाडौं अवतरण गरेका छन्। उनीहरूसँगै अन्य देशका नागरिकहरू पनि डिपोर्ट गरिएको थियो।
प्रहरीको प्रारम्भिक अनुसन्धान अनुसार, डिपोर्ट भएकामध्ये केवल दुई जनाले मात्र वैध भिसामार्फत अमेरिका प्रवेश गरेका थिए, बाँकी ३५ जना भने अवैध रूपमा अमेरिका पुगेका हुन्। तीमध्ये एक जना सन् २०१४ मा डिभी (DV) परेर अमेरिका टेक्सास पुगेका व्यक्ति थिए भने अर्का एकजना ११ वर्षअघिका विद्यार्थी भिसाधारी रहेको खुलेको छ।
प्रहरी मानव बेचबिखन अनुसन्धान ब्युरोका अनुसार, अधिकांश नेपालीहरू मेक्सिको हुँदै अमेरिका पुगेका थिए र त्यहाँ पुग्नासाथ अमेरिकी अध्यागमन विभागको नियन्त्रणमा परेका थिए। उनीहरू ३ देखि १४ महिनासम्म थुनामा बसेपछि डिपोर्ट गरिएको हो।
ब्युरोका एसएसपी कृष्ण पंगेनी का अनुसार, डिपोर्ट भएकामध्ये कसैले पनि आफूलाई अमेरिका पुर्याउने एजेन्टविरुद्ध उजुरी दर्ता गरेका छैनन्। ‘‘हामी उनीहरूसँग सम्पर्कमा छौं, उजुरी आए अनुसन्धान अगाडि बढाउँछौं,’’ उनले भने।
प्रहरी अनुसन्धान अनुसार, अमेरिका पुग्नका लागि एजेन्टहरूलाई ४५ लाखदेखि १ करोड ४० लाख रुपैयाँसम्म बुझाइएको छ। उनीहरू जापान, स्पेन, कतार, ब्राजिल, बोलिभिया, पेरु, इक्वेडर, कोलम्बिया, पानामा, कोस्टारिका, होन्डुरस, ग्वाटेमाला, मेक्सिको हुँदै अमेरिका पुगेका थिए।
डिभीमार्फत अमेरिका पुगेका एक युवा भने, ‘लिभिङ टुगेदर’ सम्बन्धमा रहेकी प्रेमिकाले सामान्य विवादका क्रममा उजुरी दिएपछि डिपोर्ट गरिएको प्रहरीलाई जानकारी दिएका छन्। ती युवाका अनुसार, केवल ४० डलरको विवादले गम्भीर मोड लिएको थियो।
उक्त ३७ जना डिपोर्ट भएकामध्ये ९ जना पश्चिम रुकुम र ५ जना पूर्वी रुकुमका हुन्।
त्यस्तै ८ जना दाङ, तुलसीपुरका छन्, जसमा ४ महिला छन्। अन्यमा ४ जना म्याग्दी, २ जना बागलुङ र सल्यान, जाजरकोट, सिन्धुपाल्चोक, काठमाडौं, सिन्धुली, धनकुटा, दोलखाबाट एक–एक जना छन्।
दाङका चार महिला २०८० सालको भदौ १९ गते जापान हुँदै अमेरिका उडेका थिए। उनीहरू गत माघ १३ गते अमेरिका पुगेका थिए र त्यसपछि चार महिना अमेरिकी अध्यागमनको थुनामा परेका थिए।
यसरी हाल अमेरिकाबाट डिपोर्ट भएर फर्किने नेपालीको संख्या १७७ पुगेको छ। डोनाल्ड ट्रम्पले राष्ट्रपति बनेपछिको कार्यकालमा अमेरिकाले यसअघि नै १४० जना नेपालीलाई डिपोर्ट गरिसकेको तथ्य सार्वजनिक भइसकेको छ।
अमेरिका संसारकै सबैभन्दा धेरै आप्रवासी आकर्षित गर्ने मुलुक हो। राम्रो जीवनस्तर, रोजगारीको अवसर, शिक्षा र स्वतन्त्रताको खोजीमा लाखौं मानिस वर्षेनि अमेरिका प्रवेश गर्ने गर्छन्। तीमध्ये केही वैध बाटोबाट पुग्छन् भने केही अवैध मार्ग अपनाउँछन्। पछिल्लो समय नेपाली नागरिकहरू पनि यो अवैध र खतरनाक मार्गबाट अमेरिका प्रवेश गर्ने प्रवृत्तिमा उल्लेखनीय वृद्धि देखिएको छ। हामी नेपालीहरूले अमेरिका पुग्न प्रयोग गर्ने अवैध मार्ग, इतिहास, तिनका जोखिम र त्यसले निम्त्याएका सामाजिक प्रभावको विश्लेषण गर्नेछौं।
नेपालीहरूले अमेरिका जान थालेको इतिहास मुख्यतः १९८० को दशकको अन्त्य र १९९० को दशकको प्रारम्भबाट सुरु भएको हो।
सुरुवातमा यो प्रवृत्ति विद्यार्थी भिसा (F1) र DV लटरी मार्फत सीमित संख्यामा थियो।
तर २००० को दशकको दोस्रो भागमा आएर मानव तस्करी गिरोहहरू सक्रिय हुन थाले, जसले युवालाई अमेरिका पुर्याउने भन्दै अवैध मार्गहरू सुझाउन थाले।
नेपाली नागरिकहरूले प्रयोग गर्ने मुख्य अवैध मार्गलाई “साउथ अमेरिका रुट” भनिन्छ। यसमा १० देखि १५ देश पार गर्नुपर्ने हुन्छ।
नेपाल → भारत → दुबई/कतार/टर्की → ब्राजिल
ब्राजिल → बोलिभिया → पेरु → इक्वेडर → कोलम्बिया
कोलम्बिया → पानामा (डारियन जंगल) → कोस्टारिका → निकारागुवा → होन्डुरस → ग्वाटेमाला → मेक्सिको → अमेरिका (टेक्सास, क्यालिफोर्निया, एरिजोना)
कोलम्बिया र पानामा बीचको यो क्षेत्रमा घना जङ्गल, हिंस्रक जनावर, मानव तस्कर, डाँका र रोगको खतरा अत्यधिक हुन्छ।
धेरैको मृत्यु यही जंगल पार गर्ने क्रममा हुन्छ।
अमेरिका पुग्नका लागि एजेन्टहरूले प्रति व्यक्ति ४५ लाखदेखि १ करोड ५० लाख रुपैयाँसम्म असुल्ने गरेका छन्।
एजेन्टहरूले मानिसलाई आकर्षक सपना देखाएर कागज झुटा बनाउने, देश–देशमा छाड्ने, पासपोर्ट खोस्ने जस्ता क्रियाकलाप गर्छन्।
केही एजेन्टहरू नेपाली नै हुन्छन्, कतिपय भारत, दुबई, ब्राजिलमा बसेर काम गर्छन्।
मेक्सिकोबाट अमेरिका प्रवेश गर्दा धेरैजसो आप्रवासी अमेरिकी सीमा सुरक्षा (ICE/CBP) द्वारा पक्राउ गरिन्छन्।
त्यसपछि उनीहरूलाई आप्रवासन थुनामा (detention center) राखिन्छ जहाँ ३ महिनादेखि १८ महिनासम्म थुनामा राखिन्छ।
केहीलाई शरणको निवेदन दिने अवसर दिइन्छ भने धेरैलाई डिपोर्ट गरिन्छ।
सन् २०२३/२४ मा १७७ नेपाली अमेरिका डिपोर्ट गरिए।
त्यसमध्ये अधिकांशले साउथ अमेरिका रुट अपनाएका थिए।
२०२५ को मेसम्म ३० भन्दा बढी महिला र सयौं पुरुष यसै रुटमा फसेको पुष्टि प्रहरी अनुसन्धानबाट भएको छ।
यस्ता घटनाले घरपरिवारमा ऋण, तनाव, प्रतिष्ठाको क्षति निम्त्याएको छ।
यथार्थ थाहा नपाई अमेरिका पुगेको सपना बोकेका धेरै युवा मध्य अमेरिकाको जंगलमा बेपत्ता भएका छन्।
अवैध आप्रवासनले नेपालको अन्तर्राष्ट्रिय छविमा समेत नकारात्मक प्रभाव पारिरहेको छ।
नेपाल सरकारले अवैध आप्रवासन रोक्न ऐन कानुन बनाएको भए पनि प्रभावकारी कार्यान्वयन गर्न सकेको छैन।
प्रहरी मानव बेचबिखन ब्युरोले प्रयास गरे पनि एजेन्टविरुद्ध उजुरीको कमी र पीडितको मौनताले कारबाहीमा कठिनाइ भइरहेको छ।
अमेरिकाको सपना देखेर अवैध बाटो समात्ने नेपाली युवाहरूको संख्या बढ्दो छ। तर त्यो सपना रक्त, आँसु र पीडाबाट भरिएको हुन्छ। राज्य, समाज र परिवार सबैले मिलेर यस्ता गतिविधि रोक्न आवश्यक छ। अमेरिकी सपनाको वास्तविक मूल्य बुझाउन आवश्यक छ, ताकि भविष्यमै कसैलाई पनि यति ठूलो जोखिम मोलेर यात्रा गर्न नपरोस्।
प्रतिक्रिया